In memoriam Theo Kooijman.

Op 28 maart 2015 overleed Theo Kooijman, een van de oprichters van Stichting Historisch Schoten. Zijn heengaan is een groot verlies. Theo was een groot “Schoten” kenner. Hij was van oorsprong echter geen Schotenaar. Hij werd in 1935 geboren in Alphen aan den Rijn. Op 10 jarige leeftijd verhuisde het gezin Kooijman naar Haarlem, naar de Celebesstraat op het grondgebied van de voormalige gemeente Schoten. Later verhuisde het gezin naar een woning boven de Jan Gijzenkade, de oude dorpskern van Schoten. Daar bevond zich ook het café van zijn oom. Dat had natuurlijk een enorme aantrekkingskracht op een jonge knaap. Daar, in de omgeving van de woning en het café van zijn oom leerde hij alle Schotenaren kennen. Hij kende al snel iedereen bij naam en toenaam. Door zijn nieuwsgierigheid en leergierigheid kende hij al snel alle verhalen over Schoten en haar bewoners. Theo was voor niets en niemand bang en als hij iets wilde weten, dan ging hij er op uit, om het te vragen. Hij vond werk bij “Het Lorentz” Lyceum waar hij tot aan zijn pensioen is blijven werken. Hij is in die jaren getrouwd met zijn Leny en hun huwelijk werd gezegend met vier kinderen. Theo is altijd betrokken gebleven bij het wel en wee van de school die thans de naam “Het Schoter” draagt. Onlangs werd daar het glas in lood raam met het wapen van Schoten herplaatst, mede door toedoen van Theo.

In april 2002 ontstond de werkgroep Historisch Schoten. Later werd deze omgezet in een Stichting. Destijds trad men onder het motto “Schoten keert terug” naar buiten, met als doel de geschiedenis van het voormalige dorp Schoten levend te houden. Mede door toedoen van Theo Kooijman werden aan de rand van het gebied naamborden van Schoten geplaatst. Ook een grenssteen op de grens van Schoten en Spaarndam werd herplaatst. Hij verzorgde een wekelijks publicatie in een huis aan huis blad, werkte mee aan een jubileum uitgave over het Lorentz Lyceum, gaf boekjes over Schoten uit voor de leerlingen en leverde een bijdrage aan het boek Schoten van Tony Lindijer. Theo gaf lezingen voor diverse gezelschappen. Als er ontwikkelingen waren over een monument of ander oud gebouw, zoals het Rechthuis of boerderij Noord-Akendam, of zoals onlangs het schoolgebouw aan de Rijksstraatweg, dan ging Theo er op af.

Met een tomeloze energie verzamelde hij informatie over Schoten. Die gebruikte hij voor zijn levenswerk. Vele pagina’s tekst, met afbeeldingen onder de titel: “verdwenen maar niet vergeten”, een document dat na zijn dood aan de Stichting is overgedragen en waarvan tevens een exemplaar in de collectie van het NHA is opgenomen.. Ook verscheen van zijn hand de tekst “Kijk en vergelijk”, waarin hij oude foto’s vergeleek met foto’s van nu, die hij voorzag van commentaar.

Na zijn pensionering kregen Theo en Leny het drukker dan ooit. Naast kinderen en kleinkinderen en hun reizen, maakten zij veel tijd vrij voor de kaartclub en het KBO, waar zij actief waren met het organiseren van bijeenkomsten, bingo’s, reisjes met ouderen enz. enz.

Op 11 maart verzorgde Theo voor het KBO nog een goed bezochte lezing “Met de Stoomtram door Schoten” in gebouw de Linge. Hij voorzag zijn presentatie van commentaar, waarbij hij bijna niet kon stoppen met vertellen en het beantwoorden van vragen.

Het was een voorrecht om Theo, die zijn werkzaamheden op de voor hem zo kenmerkende geheel eigen wijze verrichtte, te hebben mogen kennen. Voor onze Stichting was hij van onschatbare waarde en wij zullen hem zeer missen.