Gedicht (2014) voor Thon Fikkerman, opperstadgsgids van Haarlem 1936 – 6/2/2015

HAARLEMDIER                

een gedicht van Willemien Spook

 er dribbelt driftig een man door de stad

een staart van mensen aan zijn gat

met een rugzak op zijn muggenrug

gaat hij van poort tot poort en terug

hij wijst omhoog en omlaag en opzij

de staart doet precies hetzelfde als hij

en zegt o wat oud en hé wat is dat

en o wat is dit toch een mooie stad

de staart die stelt steeds stadse vragen

waar de man steevast antwoord op weet

hij tovert ze uit zijn grijze hoofd en

is zijn antwoord niet compleet

dan raadpleegt hij thuis zijn enorme dossier

met knipsels over Haarlems wel en wee

hij kent alle sloppen en krochten hier

is een uitstervend soort Haarlemdier

van wie ze ontdekken zullen later

door zijn aderen stroomt Spaarnewater

zijn mond spreekt louter muggenpraatjes

zijn hartslag verslaat de Damiaatjes

meer dan heel houten Haarlem dat kan

ziet het ene oog van Fikkerman

naar Bomans eindig ik mijn betoog

och had iedereen maar één zo’n oog